153

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Drzewo to gorzki owoc miewa,
Któremu, mową w raju znaną,
Szczep grzesznej wiedzy było miano.
I gdy nań dłoń ściągnęła Ewa,
To z tego wiadomości drzewa
Dla Pana krzyż wyciosano.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Czy znasz ty kraj ten, kędy jak najsrożej
Mróz trzaskający skrzy się w blaskach zorzy?
Gdzie tylko mruczą petersburską chwałę
Cielaki morskie i niedźwiedzie białe?
Czy znasz ten kraj? Ah! tam, o moja miła!
Tam bym ja zmarzł – choćbyś ty przy mnie była.
Znasz kraj ten? Władza gardzi nim cerkiewna,
Bo tam od złota droższy kawał drewna.
Tam człeka, co ma nóż, bogaczem zową.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Człek, skarżąc niebu troski swe żebracze,
W łzach rzewnych ulgę miewać zwykł jedyną,
Lecz jej nie dozna ten, kto własną winą
Zgotował drugim gorzkich skarg rozpacze.
Gdy łzy, którymi dusza się rozpłacze,
Przez oczy z łzami nie spłyną.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Hej dziesięciu! czas do dzieła,
Ciemna zgliszcz drużyno!
Jeszcze Polska nie zginęła,
Gdy za Polskę giną!
Niechaj dziewczę się nie lęka
Zasmolonej twarzy –
Czarna twarz, lecz serce, ręka
Czyste u węglarzy.
Węglem zgliszcz z rodzinnej wioski,
Na więzienia ścianie,
Baltazara groźne głoski
Smutny pisz, młodzianie –
Przyjdzie wiatr, co czarne słowa
W ćmiący blask rozżarzy –
Wtedy będzie w bój gotowa
Ciemna czerń węglarzy.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Gdy po bezdrożach starej Hellady
Brzmiały rapsody z nutą muzyczną
Pieśń Odysei i pieśń Iliady,
Czyliż nie były pieśnią uliczną?
I może nieraz z łodzi handlarskiej
Spodlona dusza Fenicjanina,
Szydząc z Homera doli harfiarskiej,
Czciła Plutusa, nie Apollina.
Gdy pośród gruzów przetlałej Romy
Zabrzmiały słowa ewangeliczne,
Głosząc świat prawdy, wprzód niewiadomy,

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Niechby mi kiedy tak się zdarzyło:
Iżby, gdy wicher liście postrąca,
Samotna brzoza w blaskach miesiąca,
Szumiąc żałośnie, nad mą mogiłą
Stała, ze skronią ku mnie pochyłą,
Perłami rosy płacząca.