Wyślij za pomocą:

Wiersz: Felicjan Faleński

Czy znasz ty kraj ten, kędy jak najsrożej
Mróz trzaskający skrzy się w blaskach zorzy?
Gdzie tylko mruczą petersburską chwałę
Cielaki morskie i niedźwiedzie białe?
Czy znasz ten kraj? Ah! tam, o moja miła!
Tam bym ja zmarzł – choćbyś ty przy mnie była.

Znasz kraj ten? Władza gardzi nim cerkiewna,
Bo tam od złota droższy kawał drewna.
Tam człeka, co ma nóż, bogaczem zową.

Tam pies jest koniem, a jelonka krową.
Czy znasz ten kraj? Ah! tam, o moja miła!
Tam bym ja zmarzł – choćbyś ty przy mnie była.

Czy znasz ty kraj ten, kędy czynownika
Jak nigdzie gorzki zawód napotyka:
Że on ni zrobi donos, ni też składnie
Łapówkę chwyci lub co gdzie ukradnie.
Czy znasz ten kraj? Ah! tam, o moja miła!
Tam bym ja zmarzł – choćbyś ty przy mnie była.

Czy znasz ty kraj ten? Chleba on nie daje,
Lecz się w nim carskie lęgną gronostaje –
Dla dworu soból bobrem oprawiony –
A zaś dla frejlin miękkie edredony.
Czy znasz ten kraj? Ah! tam, o moja miła!
Tam bym ja zmarzł – choćbyś ty przy mnie była!

Lecz nie. Tam po to, w szpetnej swej obłudzie,
Całkowitego człeka ślą półludzie:
By, nie on od nich, lecz od niego oni
Szli precz! – Więc nawet, w czarciej tej ustroni,
W pomroki wiecznej samotniczym zimnie
Raj miałbym ziemski – byłeś była przy mnie.

Podobne posty

3

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
W pochodzie wpośród życia grudy,
Żeś, w kąt stawiając kij tułaczy,
Drugim ustąpił – cóż to znaczy!
Kto inny w dłoń swą wziął twe trudy
I będzie znów, jak było wprzódy –
Może nie lepiej, lecz inaczej.

Narcyz

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Ile nimf tylko – wszystkie są w rozpaczy,
W łzach mokrych, w brudnej żałobie,
Bo Narcyz żadnej kochać z nich nie raczy,
Tylko się kocha sam w sobie.
I jak się począł miłować zajadle,
Tak, aż zdarzeniem dość rzadkiem,
Razu jednego spostrzegł się w zwierciadle
Nie już człowiekiem, lecz kwiatkiem.
Chłopiec ten więcej głupcem był niż głazem –
Ja bo, w podobnej potrzebie,
Mógłbym się kochać w wszystkich nimfach razem,
A zawsze kochałbym siebie.

Panna Młoda

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Płakała, gdyśmy klękli u ołtarza,
Płakała, kiedyśmy wsiali,
Płakała także, co się rzadko zdarza,
Tańcując w weselnej sali.
– Powiedz mi, luba, w czym twych łez przyczyna?
Czy żal ci, żeś jest już moją?
Czy chmurna przyszłość trwożyć cię poczyna?
O! niech się łzy twe ukoją.

Obrachunek z sobą

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Jak rozpryśnięta tęcza w ranek letni
W łzach świeżej rosy odkwita –
Jak się odświeża pieśń pastuszej fletni
W milczących gęszczach odbita –
Tak prysłych złudzeń budowa wspaniała
W łzach mych promieni dla ludzi,
Tak pieśń, co dla mnie dawno już przebrzmiała,
Drugim się w piersi mej budzi.
Jako pędzona trwogą wśród manowca,
Gdy się od stada odbije,
W cierń niegościnny uwikła się owca,
Nie chcąc iść w ślady niczyje –

439

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Człek, skarżąc niebu troski swe żebracze,
W łzach rzewnych ulgę miewać zwykł jedyną,
Lecz jej nie dozna ten, kto własną winą
Zgotował drugim gorzkich skarg rozpacze.
Gdy łzy, którymi dusza się rozpłacze,
Przez oczy z łzami nie spłyną.