Przejechali

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Siadł przy biurku satrapa,
Mózg mu troski żre kret,
Po głowie się podrapał
I napisał dekret:
Czas przez jeden śmiały nóg sus
Wyrugować z Polski luksus!
Odtąd kraj nas redivivus
Musi wstrzymać wszelki wywóz.
Sam rób wszystko, sadź i oraj,
Reszta luksus jest od wczoraj.
Primo: każdy obcy napój
Zaraz z handlu powyłapuj.
Czas, by wygnać  z wszelkich sfer bat
Smak zamorskich kaw i herbat.
Gdzie zobaczysz obcy szampan,

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Zimne. Sztywne. Obrzękłe. 
Z oczami powleczonymi szkliwem, 
Co w nocy świeci, 
Kiedy zaraz za ścianą ktoś odchodzi chory. 
Dziwne. 
Jak bajka 
Dla małych, grzecznych dzieci 
W długie zimowe wieczory, 
Kiedy za oknem 
Śnieg 
Pada i pada, zasnuwając teren 
Swoją dziwaczną, białą monotonią. 
A z półotwartych drzwi kipiących barów 
Buchają kłęby – 
Ze wszystkich kątów. 
Z czarnych lupanarów, 
Z suteren 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Po zielonym ogrodzie, po pluszowych ścieżkach
Chodzą jasne kobiety niezgrabne, jak gruszki,
Mówią bajki o wróżce, która w sadzie mieszka,
I gładzą wąską ręką, napęczniałe brzuszki.
Wiatr zaprasza nasturcje w aksamitny kołys.
Po rowerach rosną kwiatki bratki, niezabudki,
Jutro będzie stu malców wesołych i gołych
Ciągnęło ociężałe, mlekiem słodkie sutki.
Kiedy słońce w arteriach przelewa się żmudnie,
Ciała kobiet są słodkie jak dojrzałe dynie.
Po zielonym ogrodzie w słoneczne południe
Chadzają chrystusowe białe gospodynie.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
słońce przygniótłszy kolanem, skóry dymiące się połcie 
długo do mięsa obdzierał nasz okrwawiony scyzoryk. 
w noce bezgwiezdne majtkom na świata płonącym drednoucie 
twarz wylizały do krwi nam zorzy czerwone ozory. 
nam-li wyrosłym w trudzie pod wściekłą zdarzeń ulewą 
błądzić po morzach uniesień w gwiezdne wsłuchanym kapele? 
zgodnym wysiłkiem twardych rąk rozhuśtany w lewo 
czarni maleńcy ludzie ziemi olbrzymi propeller. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Już od dawna z latarni zdarto krepy abażur, 
Z szpalt dzienników spłynęły czarnych liter strumienie. 
W oddalonym grobowcu na kalwińskim cmentarzu 
Pochowała już Polska swe krwawiące sumienie. 
Ozdobiła Mu szyję w wielkiej wstęgi naszyjnik, 
Rozkazała jednemu: Ty mu pokłon swój udasz! 
W kornej ciszy narodu zagorzały partyjnik 
Wielkiej piersi wystygłej dotknął ręką jak Judasz. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
na rzece rzec ce na cerze mrze 
pluski na bluzki wizgi 
w dalekie lekkie dale że 
Poniosło wisłobryzgi 
o trafy tarów żyrafy raf 
ren cerę chore o ręce 
na stawie ta wie na pawie staw 
o trące tren terence 
na fale fal len na leny lin 
nieczułem czołem czułem 
od doli dolin do Lido lin 
zaniosło wiosła mułem