Super flumina Babilonis.

 Siedząc po niskich brzegach Babilońskiej wody,
A na piękne Syońskie wspominając grody,
Co nam inszego czynić, jedno płakać smutnie,
Powieszawszy po wierzbach niepotrzebne lutnie?

 Lecz poganin niebaczny, w tej naszej żałobie,
Przedsię piosnkę Syońską każe śpiewać sobie.
Przebóg! jako to ma być, aby pieśni Pańskich
Głos kiedy miał być słyszan w krainach pogańskich?

 Jeślibych cię zapomniał, o kraino święta!
Niech moja swej nauki ręka zapamięta;
Niechaj mi język uschnie, kiedy cię przepomnię,
Kiedy cię na początku wesela nie wspomnię.

 Pomni, wszechmocny Panie, co nam wyrządzali
Edomczycy, jako w nasz ciężki dzień wołali:
Zagubcłe ten zły naród, ogniem miasto spalcie;
A ich mury do gruntu samego rozwalcie.

 Ale i ty, Babilon, strzeż dobrze swej głowy,
Bo już wisi upadek nad tobą gotowy.
Szczęśliwy, któryć za nas odmierzy twe winy,
A o skałę roztrąci twe nieszczęsne syny.

Przekład: Jan Kochanowski

Confitemini Domino, quoniam bonus.

Chwalcie Pana z dobroci Jego nieprzebranej,
 Chwalcie z litości wiekom żadnym niepoddanej.
Chwalcie Boga, który jest Bóg nad insze bogi,
 Bo jego miłosierdzia nie zaginą drogi.
Chwalcie Pana, który jest pan nad insze pany,
 Bo on w swem miłosierdziu nigdy nieprzebrany;
Który sam cuda czyni przeciw ludzkiej wierze,
 Bo żaden wiek litości jego nie przebierze;
Który misterstwem wielkiem piękne niebo sprawił,
 Bo swemu miłosierdziu kresu nie postawił;
Który wynurzył ziemię z morskich głębokości,
 Bo końca nigdy Pańskiej nie będzie litości;
Który zażegł na niebie światła niezgaszone,
 Bo pańskie dobrodziejstwo nie jest okrążone;
Słońce, aby białemu dniowi panowało,
 Bo jego miłosierdzie wiecznie będzie trwało.
Miesiąc i złote gwiazdy, aby noc rządziły,
 Bo łaski jego żadne nie zwyciężą siły;
Który Egipt pokarał na pierworodzonych,
 Bo Jego miłosierdzie, jest lat nieskończonych;
Który lud swój z ich wyrwał okrutnej paszczeki,
 Bo Jego nieprzebrana łaska trwa na wieki;
Wyrwał niezwyciężoną możną ręką swoją,
 Bo Pańskie dobrodziejstwa na czas wieczny stoją;
Który w pół prawie morze rozdzielił czerwone,
 Bo jego miłosierdzie jest niedokończone,
I prowadził przez nie lud swój suchą nogą,
 Bo wiecznej łaski Pańskiej lata nie przemogą;
A Faraona zalał z wojskiem niezliczonym,
 Bo litość jego zrowna z wiekiem nieskończonym;
Który lud swój wielkiemi przewiódł pustyniami,
 Bo Jego miłosierdzie wiecznie będzie z nami;
Który tyranny pobił i króle waleczne,
 Bo Jego dobrodziejstwa są i będą wieczne;
Króla Amorrejskiego, mężnego Sehona,
 Bo Jego wieczna łaska nie jest zamierzona;
I króla bogatego Bazańskiego Oga,
 Bo końca miłosierdzia nie najdzie u Boga;
I dał nowym przychodniom ich bogate kraje,
 Bo Jego dobrodziejstwo nigdy nie ustaje;
Dał je Izrahelowi, słudze je dał swemu,
 Bo Jego litość rowna wieku jest wiecznemu;
Nie raczył nas przepomnieć w nasze doległości,
 Bo końca Jego świętej nie będzie litości;
Odjął nas rękom srogim i mocy pogańskiej,
 Bo niemasz miary, niemasz końca łasce Pańskiej;
Który ciału wszelkiemu jego żywność daje,
 Bo Jego szczodrobliwość nigdy nie ustaje.
Chwalcie Pana, który krąg niebieski sprawuje,
 Bo Jego dobrodziejstwo wieku nie uczuje.
Chwalcie Pana, który jest Pan nad insze pany,
 Bo On w swem miłosierdziu nigdy nieprzebrany.

Przekład: Jan Kochanowski

Laudate nomen Domini.

O słudzy Pańscy, ze wszech Naświętszemu
 Cześć Imieniowi uczyńcie Pańskiemu;
Wy, którym domu Jego straż podana,
 Chwalcie godnego wszelkiej chwały Pana.
Ten Izrahela obrał przed inszemi
 I uczynił go włością swą na ziemi.
To Pan jest wielki, Pan niezwyciężony,
 Nad insze wszytki bogi przełożony;
W Jego jest władzy ziemia i wysokie
 Niebo i morskie przepaści głębokie.
Ten z lochów ziemskich obłoki wyciąga
 I po powietrzu szyrokiem rozciąga,
Z deszczem ogniste miesza łyskawice,
 Wiatrów dobywa z swej skrytej skarbnice.
Zbił płód w Egipcie pierwszy, od człowieka
 Począwszy aż do bydlęcego wieka.
Na króla nawiódł cuda niesłychane,
 Trapiąc samego i jego poddane.
Siła narodów, siła miast wywrócił
 Sławnych, a możne króle mieczem skrócił:
Sehona, krain Amorrejskich pana,
 I Oga, króla rodnego Bazana,
I Chananeą wszytkę, a ich ziemię
 Podzielił miedzy izrahelskie plemię.
Wieczne jest Imię Twoje, możny Panie,
 A sława Twoja nigdy nie ustanie.
Ty ludem swoim rządzisz, Ty każdemu
 Łaskę okażesz znaczną słudze swemu.
Bogi pogańskie ze śrebra, ze złota
 Nic nie są, jedno ludzkich rąk robota:
Usta ich nieme, oczy nie patrzają,
 Uszy nie słyszą, nozdra tchu nie mają.
Bodaj tak i ci, którzy je robili,
 A owszem, co w nich ufność położyli.
Ty domie, Pana chwal, Izrahelowy,
 Domie Lewego, domie Aronowy!
Wszyscy Go chwalcie, wszyscy pospolicie,
 Co Panu sercem uprzejmem służycie.
Niech wiecznie będzie Pan pochwalon, który
 Ulubił sobie wirzch Syońskiej góry.

Przekład: Jan Kochanowski

Ecce nunc benedicite Dominum.

 Teraz, o wierni Pańscy służebnicy,
Którzy trzymacie straż w Jego bożnicy;
Teraz, jako to noc milczy, wiecznemu
Chwałę oddajcie winną Bogu swemu.

 Ręce ku Jego mieszkaniu ściągajcie,
A winną chwałę Jemu oddawajcie;
A Pan wam także będzie błogosławił,
Ten, który niebo i ziemię postawił.

Przekład: Jan Kochanowski

Ecce quam bonum et quam jucundum.

Jako rzecz piękna, jako rzecz przyjemna
Patrzać, gdzie miłość panuje wzajęmna,
A bracia sforni w szczerej uprzejmości
 Strzegą jedności.

Nie tak jest wdzięczny olej balsamowy,
Świeżo wylany na włos Aronowy,
Skąd wonny płynie aż na kraj bogaty
 Ostatniej szaty;

Nie tak rozkoszne krople są perłowe
Niebieskiej rosy, które Hormonowe
Pastwiska zdobią, kiedy wstaje z morza
 Ognista zorza.

Bo kędy zgoda święta przemieszkawa,
Tam Pan niebieski wszytko dobre dawa,
Wzbudzając zawżdy na miejsce ojcowe
 Potomstwo nowe

Przekład: Jan Kochanowski

Memento Domine David.

Pomni, Panie, Dawida i jego trudności,
 Które cierpiał w nadzieję Twojej życzliwości,
Który w Tobie w te słowa przysiągł swemu Bogu:
 Nie chcę ani nawiedzić pierwej swego progu,
Ani na swem łożu ledz, ani oczu zmrużyć,
 Ani pożądnych darów snu słodkiego użyć,
Aż plac najdę, Boże mój, Twemu kościołowi
 I wymierzę świętemu miejsce ołtarzowi.
Ale oto w Efracie Pan je znaki swymi
 Jawnie okazał między padoły leśnymi;
Pódźmyż tedy pod jego namiot ulubiony
 I całujmy podnożek Jego poświęcony.
A Ty, o Panie, racz wnidź do swego pokoja,
 W szczęsną godzinę racz wnidź Ty i arka Twoja.
Niechaj kapłani Twoi świecą pobożnością,
 A serca bogobojnych napełni radością!
Jeśli Dawid, sługa Twój, łaskę miał u Ciebie,
 Nie chciejże i potomstwa odmiatać od siebie.
Przysiągłeś Dawidowi wiernem słowem swoim:
 Potomek twój usiędzie w majestacie Twoim;
A będąli Twe dzieci praw moich słuchały
 I wiary starożytnej mocnie przestrzegały:
I oni, i dzieci ich, i tychże dziedzice
 Na wieki nie wypadną z ojcowskiej stolice.
Syon się mnie podoba, to moje mieszkanie,
 To jest mój odpoczynek i wieczne kochanie;
Tu ja obfitość zrodzę wszelakiej żywności
 I nakarmię ubogie prawie do sytości.
Kapłani moi świecić będą pobożnością,
 A serca bogobojnych napełnię radością;
Tu Dawidowe plemię rozkrzewię, tu swemu
 Sławę nieugaszoną wzniecę jedynemu.
Jego wszytki ogarnie wstyd nieprzyjaciele,
 A onemu korona zakwitnie na czele.

Przekład: Jan Kochanowski

Domine non est exaltatum cor meum.

 Wieczny Boże, nie najdziesz pychy w sercu mojem,
Anim ja zwykł przenosić chudszych okiem swojem,
Ani się ja na wielkie nazbyt kaszę rzeczy,
Ani się ja nad rozum wysadzam człowieczy.

 Niechaj wiecznie nie uznam, Panie, łaski Twojej,
Jeślim ja nie poniżył niżej dusze swojej,
Niż jeszcze mój stan niesie; rownie więc tak licha
Dziecina zostawiona do matki swej wzdycha.

 To jest kształt myśli moich, ani ja mam sobie
Pewniejszego ratunku, jeno ufać Tobie.
U Pana ma pociechy szukać i obrony,
Kto nie chce być w nadziei swojej omylony.

Przekład: Jan Kochanowski

De profundis clamavi ad Te Domine.

 W troskach głębokich ponurzony,
Do Ciebie, Boże niezmierzony,
Wołam, racz smutne prośby moje
Przyjąć w łaskawe uszy swoje.

 Jeśli tej z nami surowości
Będziesz chciał użyć, jako złości
Nasze są godne: kto praw, Panie,
Przed srogim sądem Twym zostanie?

 Aleś Ty Pan jest dobrotliwy,
Pan z przyrodzenia lutościwy,
Co przeciw Tobie u wszech ludzi
Uczciwość wielką w sercu budzi.

 Cieszy mię, Panie, dobroć Twoja,
Cieszą mię słowa; dusza moja
Upatrza Twego zmiłowania
Barziej, niż nocna straż świtania.

 Barziej niż nocna straż świtania,
Pragnie duch Twego zmiłowania.
O Izrahelu, niech się dzieje
Co chce, ty w Panu kładź nadzieje.

 U Tego litość nieprzebrana,
U Tego pomoc nieczekana,
Ten miłosierdziu swemu gwoli
Ze wszech cię grzechów twych wyzwoli.

Przekład: Jan Kochanowski

Saepe expugnaverunt me a juventute mea.

Mogą rzec pańscy wybrani:
Z młodości nas trapili,
 Trapili srodzy pogani,
 Przedsię nas nie pożyli.

Grzbiety nam srodze orali
Nieznośnemi plagami;
 I głodem nas mordowali
 I ciężkiemi pracami.

Pan wiecznej sprawiedliwości
O swój lud się zastawił,
 Potłukł pęta w swej srogości,
 A nas niewolej zbawił.

Bodaj zginął, kogo sława
Boli miasta Pańskiego;
 Bodaj usechł, jako trawa
 W wierzchu muru twardego,

Trawa, która nie czekała
Razu kosy siekącej,
 Ale przed czasem zniszczała
 Ogniem gwiazdy gorącej.

Ta ręki nie napełniła
Żeńcowi ochotnemu,
 Ani łona obciążyła
 Nosarzowi pilnemu.

Ani, którzy przemijali
Czasu zbierania zboża,
 Robotnikom winszowali:
 Łaska nad wami Boża.

Przekład: Jan Kochanowski