Nad głową – mrok, odmęty przed oczyma,
Za gromem grom, za nurtem nurt się zrywa;
Ocean wre i pieni się i wzdyma –
Przypływa wciąż, odpływa i przypływa.
Olbrzymy wód podnoszą zgięte szyje,
Na lądów zrąb wtaczają głąb podziemną;
I wściekły ryk ich w stropy niebios bije, –
Gdzie nie ma gwiazd; i ciemno, ciemno, ciemno.
Wtaczają wał, wtaczają na wybrzeża –
Aż runą w dół – w Hadesu noc okrutną…
I znów ich szum o piersi skał uderza, –
Gdzie nie ma serc…i smutno, smutno, smutno.
Wiersz: Bogusław Adamowicz