Podobne posty
Kwiat jaśminu
Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Szedł chłopiec z dziewczyną po ciepłym gdzieś lecie,
Rwąc kwiecie jaśminu, gdyż lubił to kwiecie.
Całował, a za nim dzieweczka też biała,
Co on pocałował – ona całowała.
I potem przysięgła przez najświętsze śluby
Całować na zawsze ten kwiat jemu luby.
A chłopiec, by w szczęściu nie zaszła mu zmiana,
Śmierć sobie co rychłą wyprosił u Pana.
159
Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Wprzód, niźli tańczyć na tych, którzy
W koło was najotwarciej,
Gdy słów ich wstyd nie karci,
Z ulicy płacz zawodzą duży:
Że już nie wytrzymają dłużej,
Gdy są i głodni, i obdarci,
Niech pójdzie zwiedzić stopa wasza
Tych, co nie przyjdą do was sami –
Swój ból, którego wrzask nie plami;
I biedę, którą wstyd okrasza;
W podziemia kryjąc i w poddasza
A są pod wami, i – nad wami.
Rozmaryn
Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Miała sukienkę białą, gdym do niej
Z pożegnalnymi wszedł słowy,
W pasie błękitną wstążkę, u skroni
Wianeczek rozmarynowy,
– Czym ładna tobie? – spyta nieśmiało,
– Och! co ty mówisz, dziewczyno –
Gdyby inaczej kiedy być miało,
Niech z łez mi oczy wypłyną. –
Ona jak bluszcz, gdy drzewo obwinie,
Splotem swych rąk mię obwija,
– Albo ja będę twoją jedynie,
Albo nie będę niczyja. –
W świat mię iść pchnęło. Wtem – nagle zmiana,
Od rzeczy
Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Rzekł mi raz Medard: – Słuchaj, Felicjanie,
Błaznujesz może zbyt srogo.
Ludzie za śmiech twój ciągły i bajanie
Wziąć za bajbardzo cię mogą.
Masz lat trzydzieści, czas już wreszcie na cię
Iść naprzód przodem, nie tyłem… –
– Mam lat trzydzieści? Mylisz się, mój bracie –
Nie mam ich, już je wyżyłem.
Żyć, nie jest użyć. Życie się wyżywa
Jakby lekarstwo niesmaczne,
Salamandra
Wyślij za pomocą:Wiersz: Felicjan Faleński
Patrzaj, Medardzie, salamandra licha,
Jakaż to dziwna bestyja!
W ogniu się gnieździ, ogniem śpi, oddycha,
Ogień je, ogniem popija –
Ogień jej włazi w usta, w oczy, w uszy,
Ogniem się smuci i śmieje,
Ogień ma w sercu, w szpiku kości, w duszy,
W ogniu jej łzy i nadzieje.
Czy też jest warta życia istność taka,
Co gardzi wszelką odmianą?
Nie – podobnego, doprawdy, cudaka
Jak światem świat nie widziano!
Proszę – chodź do mnie, utrapione zwierzę