Pieśń świętojańska o Sobótce / Panna V

Wyślij za pomocą:

Wiersz: Jan Kochanowski
Pamięć myślistwa twego Pietrze ucieszony!
Stoję tu słup kamienny twardo usadzony.
Przy grobie masz naczynie wszytko postawione:
Koń, strzały, psy, potyczy, sieci rozciągnione.
Wszytko, biada mnie, kamień, a zwierz tuż bezpieczny
Ociera się imo cię, a ty sen spisz wieczny.

Wyślij za pomocą:Confitemini Domino, quoniam bonus.
Chwalcie Pana prze dobroć Jego niewymowną
 I prze litość wiekom rowną.
Izrahel niechaj powie, że Pańskiej dobroci
 Wszytkokrotny wiek nie kroci;
Dom Aronów niech powie, że Pańskiej dobroci
 Wszytkokrotny wiek nie kroci.
Słudzy Pańscy niech mówią, że Jego dobroci
 Wszytkokrotny wiek nie kroci.
Wzywałem Go w przygodzie, a On w mej ciężkości
 Użył nademną litości.
Mając Pana po sobie, już ja z ludzkiej strony
 Nie mogę być uszkodzony;
Mając Pana obrońcę, upad ujźrzę swema
 Nieprzyjacielski oczema.
Bezpieczniej Bogu dufać, niźli człowiekowi,
 Niż nawiętszemu królowi.
Wielki lud mię był obległ, ale prosząc Boga,
 Nie uszła ich ani noga.
Zewsząd mię byli prawie, zewsząd obegnali,
 Bóg mi zdarzył, że przegrali.
Obsiedli mię, by pszczoły, zgaśli, by surowy
 Zapalony krzak czerniowy.
Nie sil się, zły człowiecze, bo jeślim szwankował,
 Wnet mię mój Pan poratował.
On jest moja potężność, On wesele moje,
 Jemum winien zdrowie swoje.
Dobrych, pobożnych ludzi, wszytki są mieszkania
 Pełne wdzięcznego śpiewania.
Silna jest ręka Pańska, siła dokazuje,
 Silna i silnie wojuje.
Śmierci, prózno mi grozisz, nic mi niestraszliwe
 Twoje strzały popędliwe.
Otom ja żyw i będę sławił po wszej ziemi
 Sprawy Pańskie rymy swemi.
Karał mię Pan i wedle wolej swej frasował,
 Jednak mię śmierci zachował.
Otwórzcie mi drzwi Pańskie, niech dam dzięki swemu
 Dobrodziejowi wielkiemu;
To są ony żywego Boga wdzięczne progi,
 Tu cnotliwym wolne drogi.
Tobie dzięka, Tyś przyjął wdzięcznie prośby moje,
 Tobiem winien zdrowie swoje.
Kamięń od rzemieśłników niedbałych wzgardzony,
 Na kąt czelny jest włożony.
A to przywłaszczyć musiem Pańskiemu przejźrzeniu,
 Co dziś u nas w podziwieniu.
To jest on dzień szczęśliwy, dzień błogosławiony,
 Ku pocieszę nam sprawiony.
Miej nas w obronie swojej, zdarz, Ojcze łaskawy,
 Teraźniejsze nasze sprawy.
Niechaj idzie wszelakiem szczęściem obdarzony
 Król od Boga naznaczony.
My, co Panu w kościele Jego usługujem,
 Wszego dobra wam winszujem.
Bóg Pan prawy; Ten światłem swojej życzliwości
 Rozświecił nasze cięmności.
Uwiążcie ciągłym sznurem u Pańskiego stołu
 Nowotarganego wołu.
Tobie ja dzięki czynię, Boże mój prawdziwy,
 Ciebie chwalę, pókim źywy.
Chwalcie Pana prze dobroć Jego niewymowną
 I prze litość wiekom rowną.
Przekład: Jan Kochanowski

Wyślij za pomocą:Beatus qui intelligit super egenum.
 Szczęśliwy, który ludzi upadłych ratuje,
Pan też w jego nieszczęściu nad nim się zmiłuje;
Pan go w cale zachowa i zdrowia nabawi,
I w szczęściu nieodmiennem z łaski swej postawi.
 Nigdy go nieprzyjaciel jego nie zhołduje;
A jeśli kiedy w zdrowiu odmianę poczuje,
Pan go w przypadku jego łaskawie wspomoże
I swoją własną ręką będzie mu słał łoże.
 Przełóż i ja okrutną chorobą złożony,
Do Ciebiem się uciekał, Boże Nieskończony!
Użyj, Panie mój, użyj nademną litości,
Uzdrów duszę, która zna do siebie swe złości.
 By w chęć nieprzyjacielską, dawnom ja zginiony.
Będzież (mówią) ten kiedy dzień błogosławiony,
Że go leżąc na marach ostatnich ujźrzemy,
A tem wdzięcznem widziadłem oczy napasiemy?
 A jeśli który kiedy nawiedzać mię przyszedł,
W serce niechętne jadu nazbierawszy, wyszedł
I podawał mię ludziom, o mem złem szeptali,
Na moję śmierć już, jako napewną, kazali.
 Znać (powiada), że go Pan za grzechy chce skarać,
I on nędznik o zdrowie prozno się ma starać;
W tak dobrą się godzinę obalił na łoże,
Że z niego żadną miarą powstać już nie może.
 Aż i ten, któregom ja tak był umiłował,
Żem, jako nabliższego brata go szacował,
W którymem miał nadzieję, który chleb mój jadał,
Ten w radzie nieprzyjaciół moich jawnie siadał.
 Ale Ty się sam zmiłuj, Ty mię dźwigni, Panie!
Owa im też odmierzę, jako za ich stanie.
To był mój głos, a ztąd znam, że mię liczysz swoim,
Żeś mię nieprzyjaciołom nie dał w pośmiech moim,
 Aleś za niewinnością moją mię wybawił
I przed oczyma swemi na wieki postawił.
Niechaj Bóg izraelski na wszystek świat słynie,
Póki kołem niemylnem dzień za nocą płynie.
Przekład: Jan Kochanowski

Wyślij za pomocą: Wiersz: Jan Kochanowski
 Bóg tylko ludzkie myśli wiedzieć może
 I ku dobremu samże dopomoże;
 Ale cokolwiek przeciwnego Jemu,
 Dobrze nie padnie, by więc najmędrszemu.
 Wszystko wiesz, Panie: zgub, co przeciw Tobie,
 A zdarz, jako Pan, coś ulubił sobie.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Komu sto fraszek zda się przeczyść mało,
Ten siła złego wytrwać może cało.

Wyślij za pomocą:Benedic anima mea Domino.
 Błogosław, duszo moja, Panu swojemu,
Błogosław Imięniowi Jego świętemu.
Błogosław duszo Panu, Jego obfite
Dary niech zawżdy będą w sercu twem ryte.
 Który odpuszcza wszytki twe nieprawości,
I zabiega chorobom i twej krewkości,
Żywot śmierci łakomej twój odejmuje,
A ciebie miłosierdziem swem koronuje;
 Który cię wszelakich dóbr hojnie nabawia,
I twoję młodość, jako orlą, odnawia, —
Obrońca nieomylny źle obwinionych
I sędzia sprawiedliwy wszech ukrzywdzonych.
 Ten opowiedział drogi swe Mojzeszowi
I wolą swą ukazał Izrahelowi,
Pan wielce miłosierny, Pan dobrotliwy,
Na gniew nieprędki, barziej do łaski chciwy.
 Nie umie, nie zwykł się On wiecznie frasować,
Ani do końca swojej srogości chować;
Nie wedle spraw przeciwko nam postępuje,
Ani się z nami wedle zasług rachuje.
 Której nad ziemią niebo jest wysokości,
Takiej On ku sługom jest swoim litości;
Jako wschód od zachodu daleko pała,
Tak On od nas daleko grzech nasz oddala.
 Jako łaskawy ociec synów lituje,
Tak równie swoich wiernych sług Pan żałuje;
Czynu bowiem naszego samże świadomy
I pomni, żechmy ziemia i cień znikomy.
 Trawie podobien człowiek, którą ostrymi
Leda w dzień kosa przytnie zębami swymi;
Podobien kwiatu, który, gdy się rozwinął
Nalepiej, dusznym wiatrem zmorzony zginął.
 Pańska łaska jest wieczna i nieprzebrana,
Wiernym cnotliwym ludziom nagotowana; —
Tej uczesniki będą i prawnukowie
Tych, którzy w Jego będą kochać się słowie.
 Pan na ognistem niebie dwór swój wysoki
Zasadził, skąd panuje na świat szyroki.
Chwalcie, o aniołowie mężni, chwalcie Go,
Którzy słowne nosicie poselstwa Jego.
 Wszytki niebieskie wojska i sług zebranie,
U których Jego ważne jest rozkazanie,
Wszytko po wszytkich kąciech królestwa Jego,
Stworzenie i ty, duszo, chwal Pana tego.
Przekład: Jan Kochanowski