Jak introdukcja

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
O podróże jednostajne na strzyżonym miękkim pluszu… 
Wczoraj Marna, dzisiaj Wołga, jutro może Jan-Tse-Kiang… 
Patrzę w oczy smutnej pani w fiołkowym kapeluszu 
I już kocham się, jak sztubak, taki duży, sławny pan. 
O wytarty plusz poduszki dosyć szorstkie wsprzeć policzki, 
Turkot ciszę ukołysze, wszystko będzie, jak przez mgłę. 
I znów przyśnią mi się usta długorzęsej podróżniczki 
Całowane gdzieś wieczorem koło Moskwy czy Louvain… 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
W skwarne białe południe złotych dni upalnych,
Gdy suchy piach asfaltów stopy moje mazał,
Na rogu najludniejszej, spiętrzonej ulicy
Połknęła mnie tropikalna oaza
„Handel towarów kolonialnych”.
Purpurowy eunuch w fartuchu subiekta
Odważa w grubych rękach pachnący cynamon.
Orzechy, wyłażące z skorup jak ostrygi,
Długie pudła daktyli jak lepkie insekta
I figi, słodkie prasowane figi!
Dlaczego mi nie kupisz ich już nigdy, mamo?

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
w wielotysięcznych, stuulicych miastach 
wychodzą codziennie tysiące gazet, 
długie, czarne kolumny słów, 
wykrzykiwane głośno po wszystkich bulwarach. 
piszą je mali, starsi ludzie w okularach. 
nieprawda, 
pisze je Miasto 
stenografią tysiąca wypadków. 
rytmem, tętnem, krwią. 
długie czterdziestoszpaltowe poematy. 
wystukują je stutysięczne aparaty, 
które słyszą puls świata za miliony mil, 
agencje reutera, havasa, paty, 
długie, kilometrowe papierowe zwitki. 
komunikaty. 
miasto słyszy wszystko. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Na klawiszach usiadły pokrzywione bemole, 
Przeraźliwie się nudzą i ziewają Uaaaa… 
Rozebrana Gioconda stoi w majtkach na stole 
I napiera się głośno cacao-choix. 
Za oknami prześwieca żółtych alej jesienność, 
Jak wędrowne pochody biczujących się sekt, 
Tylko białe posągi, strojne w swoją kamienność, 
Stoją zawsze „na miejscu”, niewzruszenie correct. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Na kuszetce przykrytej skórą jaguara 
Słomianowłosa Lili 
Z oczami fiołkowo – czarnymi jak Chinka 
Zwinięta w kłębek czyta Maeterlincka 
Cedząc przez białe zęby srebrny dym cygara 
U jej nóg na szerokiej śniegopłatnej kozie 
Olbrzymi ryżobiały Saint – Bernard 
Napoleon 
W wyczekującej pozie 
Drzemie 
Leniwie czyhająca cisza popołudnia 
Książka z szelestem upada na ziemię 
Lili ziewa jak kot 
Przeciąga się długo, żmudnie 
Siada 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Bruno Jasieński
Wiem,
Tego nie zagłuszy wrzawą słów odświętną!
O tym dudni pod stopą znieważony bruk
i krzyczy waszych domów rumieniec ceglasty.
Wiecznie będzie na czole palić was jak piętno
Rok 1914.
Nie poję, kto was wciągnie w ten upiorny trans.
Na krzyk we krwi po łokcie unurzanych Foszów
szliście ze śpiewem, szeregiem,
ostrym szydłem bagnetów dłubać w serach  boszów –
„pour la France!”