Podobne posty
Jej obraz
Wyślij za pomocą:Ponurych pełen rojeń
na portret jej spojrzę raz,
gdy wtem jej drogie lica
żywych nabiorą znów kras.
Jakiś przedziwny uśmiech
z jej słodkich wykwita warg,
a w oczach jej łzy żalu
zabłysną nieme, bez skarg.
I z moich oczu żałość
po twarzy spływa we łzach,
i wciąż uwierzyć nie mogę,
żem już cię utracił. Ach!
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył: Józef Mirski
To te same oczy znowu
Wyślij za pomocą:To te same oczy znowu,
Co mię niegdyś w łzach witały!
To te same usta znowu,
Co tak słodko całowały!
To znajomy ten głos znowu,
Cichy, rzewny i dziecinny!
Ale sercem — nie ten znowu,
Już ja wracam do niej inny!
W szale uciech — ramionami
Łabędzimi otoczony,
Tulę głowę do jej serca
Obojętny, czczy, znudzony.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył: Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
Długiej miłości chwile minione
Wyślij za pomocą:Długiej miłości chwile minione
Dziś ledwie pomnim — oboje smutni —
Gdyśmy się bawiąc „w męża i żonę”
Nie znali jednak swarów i kłótni.
Czas nam upływał w ciągłej ochocie,
W ciągłych uściskach, w ciągłej pieszczocie.
Lecz raz w zabawie biegając gajem
Ukryliśmy się tak wyśmienicie,
Żeśmy się odtąd darmo nawzajem
Poszukiwali przez całe życie.
Wiersz: Heinrich Heine
Przełożył: Adam Mieleszko-Maliszkiewicz
Serafina 4
Wyślij za pomocą:To, że mnie kochasz, o tym wiedziałem,
Odgadłem to w mych snach,
Lecz gdyś mi swoją miłość wyznała,
Głęboki mnie zdjął strach
I na wysoką wstąpiłem górę,
By śpiewać, by się śmiać,
A zaś nad morze szedłem pod zachód,
By gorzkie łzy tam lać.
A serce moje — zachodnie słońce,
Płomiennych pełne zórz —
I tonie teraz w miłości morzu,
Najgłębszym z wszystkich mórz.
Wiersz: Heinrich Heine