Tercyny

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Niebo smutne – morze jest żałobne,
Morze kirom śmiertelnym podobne,
I na brzegu ma pas wysrebrzany
Wielki, długi, świecącej się piany.
Stare gwiazdy, gwiazdy ponade mną,
Otuliły się w mgławicę ciemną,
Łzami w niebie ognistymi płaczą
Upadając w czarną toń z rozpaczą.
Bo na fali jakieś gwiazdy płoną,
Jakieś światła wznoszą się i toną,
Wielkie jakieś blaski lśnią po fali
I na morzu coś się naraz pali.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Dlaczegóż bronić się łzom, w nędznym wstydzie
Nic krzyknąć? Druh mój do umarłych idzie.
Na cóż ci bogi dały głos i lutnię,
Muzo, gdy po nim nie zapłaczesz smutnie?
Więc nas porzucił i już mu na wieki
Sen nieprzespany obciążył powieki?
Szła przed nim w życiu Szczerość, Prawda naga,
Dawniejszych Rzymian Wierność i Powaga.
Wszyscy szlachetni brata w nim stracili,
Tyś najbiedniejszy ze wszystkich, Wergili!

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Nie czuć, nie kochać, nie ufać, nie wierzyć,
Wżyć się w to życie gnuśne, ale nie żyć.
Kiedy dzień wstaje, na oczy naciągać
Szmatę, by oczom brzask nie mógł urągać.
Nie czekać szczęścia, ale czekać końca,
Nocy bez marzeń, wieczności bez słońca.
Albo też piersi wolą opancerzyć,
Gdzie wre wir morski, zejść, co boli przeżyć,
Z żadną się ludzką nędzą nie oswoić
I sercem walczyć i sercem się koić.
Ponad gruzami ufność snuć ze siebie
I jak skowronek tonie wiosną w niebie,
Tak się w światłości i pieśni rozpłynąć,
Potem od kuli gdzieś, na wojnie zginąć,
Czuć, że przechodzień na mogile męską
Zaśpiewa strofę, prostą, a zwycięską.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Poza głuchą traw i zbóż równiną,
Gdzie szum morza płynie po cichutku,
Trzy ogromne wieże we mgle giną;
Jest to Brugia, wielkie miasto smutku.
Tak lubiłem te sczerniałe mury,
Te przerosić trzcinami kanały,
Wieże, które przez wieki do góry
Z modlitwami ludzkimi wzrastały.
I Madonny urocze a dziwne,
Które Memling robił w twardych szatach,
Takie czyste, bezwiedne a sztywne,
Jako lilie, kiedy staną w kwiatach.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Błądzę po salach sam. W galerii mrok zapada,
Pośrodku krwawych zórz umiera znowu dzień…
I krasne blaski mrą a biała bóstw gromada,
Ujęta świętym snem, zachodzi z wolna w cień.
Stanęła w progu Noc, otula białe szaty
I kładzie silny mrok na ich klasyczny fałd
A świeci jeszcze wciąż na ciemnym tle komnaty
Rysunek greckich głów i nagich bogiń kształt.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Widzę oknem same śnieżne dachy,
Lecz na oknie hiacynty rosną,
I dokoła wstają mi zapachy – 
Jakby wiosną.
Dawno mię już odbiegały piosenki,
Aż tu w piersiach, nagle, bez powodu,
Rozbudziły mi się jakieś dźwięki – 
Jak za młodu.
Zawsze patrzeć na kwiatów kielichy,
Zawsze takie dźwięki słyszeć w sobie
I być światu tak obcy i cichy – 
Już jak w grobie.