Wyślij za pomocą:

Wiersz: Aleksander Fredro

Dawnymi czasy, jak pewna wieść niesie,
Czterech podróżnych zabłąziło w lesie,
Mróz był tak mocny, noc bylła tak ciemna,
Że chęć podróży stała się daremna.
Ogień więc rozłożyli
I dnia czekać uradzili.

— Trzeba by — rzecze jeden i poziewa —
Przynieść więcej drzewa.
— Trzeba by — rzecze drugi
Legając jak długi —
Rozszerzyć ogniska,
By wszystkich grzało z bliska.
— Trzeba by — zamruczał trzeci —
Czym zaslonić od zamieci.
— Trzeba by nie spać — bąknął czwarty,

Na łokciu oparty.
Tak każdy powiedział,
Co wiedział,
I myśląc jeszcze o lepszym sposobie,
Zasnął sobie.

Cóż z tego: ogień zgasł, a nieostrożni
Pomarli podróżni. —
Gdzie bez czynu sama rada,
Biada radźcom, dziełu biada.

Podobne posty

Żona

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Aleksander Fredro
Mądra żona – za nos wodzi
Spokojności – piękna szkodzi,
Brzydka – wkoło straszy ludzi,
Głupia – prędko męża znudzi. –
Jeśli środek dobry wszędzie,
Więc i w żonie dobrym będzie:
Niech ma rozum dla kobiety,
Nie szukając z dzieł zalety,
Grzeczna, miła i przystojna,
Ani sknera, ani hojna,
Nie mruk i nie rezolutna,
Nie szalona i nie smutna,
W żądaniach zawsze mierna,
Nade wszystko bardzo wierna.
Takiej żony mi potrzeba,
Gdy mi lata dały Nieba.

Do Redakcji „Kuźni”

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Aleksander Fredro
Kuj! kuj, brudny kowalu, w oklepanej kuźni,
Kuj słowo, co paskudzi, co kłamie, co bluźni;
Przyjdzie czas jeszcze, kiedy twe sprośne kowadło
W najprawdziwsze dla ciebie zmieni się zwierciadło;
Wtedy zechcesz się umyć… lecz za późna praca!…
Nie zetrzesz plamy z czoła bielidłem pajaca;
Nie dlatego, żeś głupi, bo głupstwo nadyma,
Ale dlatego, żeś zły – złość odpustu nie ma,
I przeklętą na koniec świat pod pręgierz stawia,
Czy ona się psem wściekłym, czy diabłem objawia.

Bajeczka o osiołku

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Aleksander Fredro
Osiołkowi w żłoby dano,
W jeden owies, w drugi, siano.
Uchem strzyże, głową kręci.
I to pachnie, i to nęci.
Od któregoż teraz zacznie,
Aby sobie podjeść smacznie?
Trudny wybór, trudna zgoda –
Chwyci siano, owsa szkoda.
Chwyci owies, żal mu siana.
I tak stoi aż do rana,
A od rana do wieczora;
Aż nareszcie przyszła pora,
Ze oślina pośród jadła –
Z głodu padła.