Fraszki I / Na niesłowną

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Nie dar jaki kosztowny, ale co przemogę,
Dam ci parę wierszyków Mielecki! na drogę:
Boże daj, by-ć się dobrze na wszytkiem wodziło,
Byś we zdrowiu oglądał, na coć patrzać miło.
Na mię bądź łaskaw, jakoś zawżdy okazował;
Nie był ten łaskaw, kto do końca nie miłował.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Filozofi, co nad nas uszy lepsze mają,
O dziwnie wdzięcznych głosiech w niebie powiadają;
Którym ja, jako prostak, we wszem wiarę dawam,
Ale na twej muzyce Marcinie! przestawam.

Wyślij za pomocą:
Wiersz: Jan Kochanowski
Pytano kaznodzieje: Czemu to prałacie!
Nie tak sami żywiecie, jako nauczacie?
(A miał doma kucharkę) i rzecze: Mój panie!
Kazaniu się nie dziwuj, bo mam pięćset na nie;
A nie wziąłbych tysiąca, mogę to rzec śmiele,
Bych tak miał czynić, jako nauczam w kościele.

Wyślij za pomocą:Quaemadmodum desiderat cervus.
 Jako na puszczy prędkimi psy szczwana
Strumienia szuka łani zmordowana,
Tak, mocny Boże, moja dusza licha
 Do Ciebie wzdycha.
 Ciebie żywego, wieczny Boże, zdroja
Upracowana pragnie dusza moja;
Przydzie wżdy ten czas, że ja swą osobą
 Stanę przed Tobą?
 Łzy moja karmia, potrawy płacz wieczny,
Kiedy mię coraz pyta lud wszeteczny:
Gdzie teraz on twój, nędzniku wygnany,
 Bóg zawołany?
 To człowiek słysząc, umiera na poły,
Pomniąc na on krzyk ludzi swych wesoły,
Które prowadzić zwykł był aż do proga
 Żywego Boga.
 Czemu się smęcisz, duszo moja, czemu
Omdlewasz? — Panu ty ufaj, któremu
Jeszcze ja będę z radością dziękował,
 Że mię zachował.
 Niech się jako chce trwoży dusza moja,
Wieczna jest, Panie, we mnie pamięć Twoja,
Tego i Jordan i hermońskie skały
 Będą słuchały.
 Na huk Twych progów, wszech przepaści siły
Jedna za drugą nurty swe złożyły;
Wszytki twe duchy i wszytki twe wały
 W mię uderzały.
 Ale dzień idzie, kiedy Pan nademną
Litość okaże, a ja pieśń przyjemną
I w pośrzód nocy zaśpiewam możnemu
 Obrońcy swemu.
 A teraz rzekę: Czemuś mię, mój wieczny
Boże, zapomniał, kiedy mię wszeteczny
Człowiek frasuje, a serce troskliwe
 Już ledwo żywe?
 W jedny mię prawie kęsy rozbierają,
Kiedy mię coraz żli ludzie pytają:
Gdzie teraz on twój, nędzniku wygnany,
 Bóg zawołany?
 Czemu się smęcisz, duszo moja, czemu
Omdlewasz? — Panu ty ufaj, któremu
Jeszcze ja będę z radością dziękował,
 Że mię zachował.
Przekład: Jan Kochanowski

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Ten pas Greta, podstarzawszy sobie,
Poświęciła! można Wenus tobie.
Tomku złoty! twoja wie kaleta,
Zkąd dostała tego pasa Greta?

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Prawo jest, aby kapłan nie mógł pojąć żony;
Tenże nie ma być w żadnym członku uszczerbiony.
Jeśli nie miał mieć żony, moglić go zostawić
Przy uszu, ale jajec lepiej było zbawić.