Wiersz: Konstanty Maria Górski
Niskie domki wzdłuż kanału
Obracają szczyt ku wodzie,
Obciążone wielkie lodzie
Suną w cichy port pomału.
Stoi Jan van Eyck w pobliżu,
Czystych dziewic malarz święty,
I ma domki i okręty
Za tło, stercząc w czarnym spiżu.
Stare gmachy, senne wody
Dziwią mu się dziś ogromnie.
Kiedyż to szedł tędy skromnie
Jakiś van Eyck, malarz miody?
Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Fryzjer to mi polor,
Asfalt to mi kolor,
Luda to mi żona,
Źmurko to persona.
Kiedy jeździć – to po płótnie
Gdy się wykpić – to wierutnie,
Kiedy noga ~ to pod pledem,
Kiedy grzechy – to już siedem.
Model – to przesądy,
Mody – to mi prądy,
Blaga – to mi sztuka,
Kodak – to nauka.
Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Kiedy się morze ukoi, kładzie się gładkie i sine,
W sercu ochota urasta: idź na błękitną równinę!
Ląd mi z pamięci uchodzi, tęskność wypędza na morze.
Lecz gdy się w głębiach zapieni, w krzywe bałwany poorze,
Z rykiem do brzegu się wali, białymi wierchy powstaje,
Wtedy ja oczy obracam – na ziemię cichą, na gaje.
Ląd mię pociąga spokojny i cieniem wabią mię drzewa.
Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Od cienistego schodziłem klasztoru…
W dole, na Forum, chłodny cień wieczoru.
Na Kapitolu – ostatni błysk słońca!
Na Palatynie zieleń ciemniejąca
Na tle niebiosów jasnych, przypomina
Półfantastyczne obrazy Boecklina.
Niżej kolumny pośród ciętych cisów,
Białe z marmuru i czarne z cyprysów.
Nad całym miastem mrok i fiolety,
Po Corso stępem wracają karety
Z Villa Borghese. Wśród zgiełku i wrzawy
W oczy dam rzymskich patrzy tłum ciekawy.
Szare ulice purpurą swą plami
Collegium z wolna idące parami,
I nad niepokój wieczornego miasta
Kopuła, wznosząc złoty krzyż, urasta.
Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Maria Górski
Kochania i rozstania rozliczne są powody
Pierwszy raz mię kochano za to, że byłem miody.
Znajdzie się zawsze młodszy: ostygło serce pierwszej.
Druga nie dbała o mnie, pragnęła tylko wierszy.
Trzecia pieściła tydzień, by tydzień nudy skrócić.
Czwarta kochała wiernie: mogłem ją sam porzucić.