Temu, który przyjdzie

Wyślij za pomocą:Wiersz: Tadeusz Gajcy
Na przystanku tramwajowym jak u studni czeka 
apostoł płomienny, 
kiedy stopy najłagodniej oderwał od ziemi 
policjant o dostojnych powiekach. 
Tłum nie widział apostoła, który był obdarty 
i modlitwę rwał palcami łapczywie jak mięso – 
lecz zastygał pod pałeczką – czerwoną od żaru, 
gdy dzieliła sprawiedliwie świat pomiędzy grzesznych. 
Skradały się do niej korne 
zwierzęta na kołach, 
lamy, wilki, płoche kozy – 
strasząc apostoła. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Tadeusz Gajcy
Porasta jesienną mgłą 
mój kraj jak włosem siwym. 
Lecz nim pożegnam go 
dłonią z męczeńskiej gliny, 
lecz nim się zgodzę z koroną 
Wiersz: Tadeusz Gajcy
cierniowych lip i wezmę 
w bok mój i serce bezbronne 
ciemność jak ostre narzędzie, 
niech błyskawicy lament 
znów mnie na wieczność wywoła, 
bym uniósł sam siebie jak palmę 
i płomień poczuł u czoła. 
Po kościach zdeptanych idąc 
porównam żywioł z żywiołem, 
gwiazdę zawistną nazwę, 
co nad mą głową czeka, 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Tadeusz Gajcy
Choćbym co dzień rozmnażał się liczny, 
inną mową przemawiał – tkliwszą, 
choćbym w światło zmieniony lub w liście 
spadał kruchy pod sierp błyskawicy, 
choćbym język miał martwy i oczy 
zaświatowym oddane znakom – 
powiem: w niebie różowym jak w wianku 
świeci dom mój palący się w nocy. 
Choćbym wrócić już nigdy nie zdołał 
ani odejść już nie mógł drogą, 
gdzie zmęczone wracają na kołach 
łąki ranne, wiatraki świergocą, 
choćbym trwał jak trwa mrówka lub glista 
sercem klaszcząc przy ziemi wiotkim, 
każda chwila mi będzie jak wystrzał, 
każda barwa jak siarka i ogień. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Tadeusz Gajcy
I 
Tak: w tych ścianach, za którymi piękna 
błyskawica jak głóg ostra miota znaki smutnym, 
noc trwa ciągła: to jej usta uporczywe zostały na sękach, 
to jej palce widzę w deskach czarne jak na płótnie. 
Świat odrębny, ach, poznaję: ludzkie 
śpiewy śmieszne i zawiłe, lot ptaków, skrzyp studzien, 
klaskają bicze nad drogą, którą już nigdy nie pójdę, 
drzewa przystają, a kształt ich jakże mi jest znajomy. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Tadeusz Gajcy
Przechodniu, powiedz imię, 
a poznamy miejsce 
marzenia, które niesie 
bezpiecznie i lekko. 
Nad nami niebo rośnie 
i wspina się w dymie 
pozostawiona dalekość. 
Były lata nad nami i są. 
Ty zabierzesz nieświadomą stopą 
pręcik ziemi otulony mgłą, 
co nazywa się dla ust tak prosto, 
a jest głosem, co zaciska krtań 
i wołaniem z samotnego dna. 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Tadeusz Gajcy
Pod sierpem żółtej źrenicy 
ludzkiej, jastrzębiej czy kociej, 
na słowie wyjętym z gwiazdozbiorów nocnych 
żałobny utknął paznokieć. 
Rysę na dźwięku słowa 
zaznaczył mocno aż do krwi 
i sokiem tym począł rysować 
wzory substancji modrych. 
Pod pokrywą z martwego srebra 
zakipiała woda baśniowa 
i burzyły się zioła, skręcały 
aż gestem musiał prostować.