Pierrot

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Ćwierk
Gdy się zaczniesz pocić
W tym miejskim ukropie,
Wówczas marzysz co dnia
O rychłym urlopie.
O zielonym sadzie,
O szmaragdzie łąki,
Gdzie twoja rodzina
W lecie zbija bąki.
Chcesz ujrzeć strumienia
Wód czystość anielską,
Aby móc wykąpać
Swoje grzeszna cielsko.
Hej, gdy się w tej wodzie
Przejrzystej zanurzę,
Jakieś lube dreszcze
Przechodzą po skórze.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Ćwierk
Nad ziemią dym się ciężki kłębi,
Liść na topoli się czerwieni,
Zmarszczkę na czole czas pogłębia,
Więc się ma widać ku jesieni.
Chmur się zwieszają smętne grzywy,
Miną wiosenny szał uniesień,
W czupryniem znalazł kosmyk siwy…
Nic nie pomoże… idzie jesień.
Lecz wiosna przyjdzie znów na niwę,
Na zawsze lasów, pól nie rzuci.
Tylko zostaną włosy siwe
I to, co było już nie wróci.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Ćwierk
Na ulicy kobieta zwiędła
Sprzedaje kwiatów bukiety.
Ostatnią nitkę marzeń wyprzędła.
Nieszczęśliwe są czasem kobiety.
Kiedyś, już dawno, w oczach zapewne
Miała fiołki, a nie w ręku.
Dziś w kupujących twarze gniewne
Patrzy samotna, pełna lęku.
Ma suknie stare, ubogie
I ręce żółte, choć co dzień kąpie…
A kwiaty są bardzo drogie,
A ludzie tacy skąpi…
Kwiat dla nich to nowa podnieta,
Do uciech wielkiego pęku.
A smutna jest taka kobieta,
Co ma fiołki nie w oczach, lecz w ręku.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Ćwierk
Poeta według wzorów i zwyczaju,
Biorąc i niebo i słońce za świadków,
Bredzi o pięknym, woniejącym maju,
O drzew zapachu i o barwach kwiatków.
Mając w płomieniach natchnienia oblicze,
Zapewnia głośno i z blagierską minom
Że gdzieś tam pono są piosnki słowicze
I właśnie w maju tęskni za dziewczyną.
Łże, oczywiście… Niepotrzebna blaga.
Wszak kwiat uroków majowych już opadł.
I, jako mówi nieba prawda naga,
Maj jest nie lepszy niż jakiś listopad.
Co prawda straty z tego bywa wiele,
Lecz niekoniecznie musimy żyć w raju
I niekoniecznie są słowicze trele
I niekoniecznie trzeba kochać w maju

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Ćwierk
nie miał on sławy rycerskiego męża,
Nie składał z własnej krwi ofiary
Ni szedł w zwycięstwo wśród oręża,
Ani zdobywał nam wrogie sztandary
Obce mu rzewne, natchnione canzony,
Ni serca w męce za wszystkich rozdzierał,
Ani mocarną dłonią walił trony,
Ni w gromkiej sławie męczeństwa umierał.
Kuł broń, co błyszczeć nie umie wspaniale,
Znał pieśń, co łzami nie napełni powiek,
Ale budował przyszłość w twardej szkole,
Więc odkryj głowę – Oto wielki człowiek.
 

Wyślij za pomocą:Wiersz: Konstanty Ćwierk
Mówią tutaj, mówią wszędzie…
Troski na twarz pada cień.
Co to będzie, co to będzie,
Nim wyborów przyjdzie dzień.
Ponad Polską czarne chmury,
Tu i ówdzie słychać zew,
Aby wszczynać awantury,
Aby się polała krew.
Sen ucieka nagle z powiek,
Na mózg strachu pada mrok,
Gdy w gazecie czyta człowiek,
Że znów jakiś powstał blok.
Będzie bój rzecz oczywista,
Już w powietrzu czuje proch.
Ciągle mu się śni faszysta,
Choć co Polak, to nie Włoch.