Fraszki II / Na ucztę

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
By się wszytka nawałność morska poruszyła,
By wszytek Ren zebrana moc niemiecka piła;
Nigdy nie będą mogli rzymskiej sile szkodzić,
Dokąd cesarz przeważny wojsko będzie wodzić.
Tak i dęby korzenia swego się trzymają,
A suchy nikczemny list wiatry obijają.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Próżno przeć, upiłem się; winem? czyli rymy?
Jeśli winem, subtelne tego wina dymy.
Wiesz, co mi się teraz zda Wacławie cnotliwy!
Zda mi się, że maluję swój obraz właściwy,
Który między biskupy zawieszę zacnemi,
Nie wsiami światu znaczny, ale rymy swemi.
Wszyscy pijani, widzę, a pijanym i ja;
Kto szczęściem, a ja winem; odpuść Adrastia!

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Co mi Sybilla prorokuje ninie?
Źle trzem (powiada) o jednej pierzynie;
Znać Stanisławie, że się ta pieśń była
Mym towarzyszom dobrze w głowę wbiła,
Bom ja sam jeden został z tej drużyny,
Co pociągali na się tej pierzyny.
Oni już tylko legają po parze,
Ja przedsię ziębnę samotrzeć do zarze.

Wyślij za pomocą:Wiersz: Jan Kochanowski
Na umyśle prawdziwe bogactwa zależą,
Pod nim srebro i złoto i pieniądze leżą,
A temu bogatego imię będzie służyć,
Który szczęścia swojego umie dobrze użyć.
Ale kto ustawicznie leży nad liczmany,
Tylko tego słuchając, gdzie przedajne łany —
Ten równie jako pszczoła plastry w ul układa,
A drugi nic nie robiąc miód gotowy jada

Wyślij za pomocą:Domine, quis habitabit in tabernaculo Tuo.
Kto będzie w Twojem mieszkaniu przebywał?
 Kto będzie Twego pałacu świętego,
Wieczny mój Boże, wesela zażywał?
 Człowiek niewinny, człowiek uprzejmego
Serca, który sprawiedliwość miłuje,
 Który nie mówi słowa fałszywego,
Który bliźnego swego nie szacuje,
 Nie szuka z cudzą szkodą swej korzyści,
Przeciw obmowcom sąsiada ratuje,
 Ma niepobożne ludzi w nienawiści,
Dobrym, gdzie może, pomocy dodawa,
 A co przyrzecze, by naciężej, zyści.
Pieniędzy w lichwę nikomu nie dawa,
 Nie bierze darów przeciw niewinnemu:
Kto się tak rządzi, kto przy tem zostawa,
 Śmiele niech ufa pokojowi swemu.
Przekład: Jan Kochanowski

Wyślij za pomocą:Cantate Domino canticum novum.
 Nowy Monarsze możnemu
Rym zacznicie niebieskiemu;
On Sam, jako Bóg prawdziwy,
Niepodobne czyni dziwy.
 Ręką to swą tylko sprawił,
Że nas z niewólstwa wybawił;
Jego to moc, Jego siła
Niewysłowiona sprawiła.
 Okazał, co może bojem,
Wojując za ludem swojem;
Dał znać, jako sprawiedliwym,
Mszcząc się złych spraw na złośliwym.
 Zyścił się w słowłe zacnemu
Domowi Izrahelskiemu;
Dobrodziejstwo Jego wielkie
Oglądały kraje wszelkie.
 Panu kwoli, wielka ziemi,
Śpiewaj z mieszkańcy swojemi;
Panu kwoli w lutnie grajcie,
I kornet z trąbą sprzągajcie.
 Niechaj zagrzmi morze słone
I dusze w morzu zrodzone;
Niech się krąg ziemski raduje,
I co się na nim najduje.
 Niech przed Pańską oblicznością
Rzeki kleszczą, niech z radością
Góry Pana przywitają:
Czasy wdzięczne nadchadzają.
 Idzie, idzie Bóg prawdziwy,
Idzie sędzia sprawiedliwy;
Ten świat prawnie będzie sądził,
A lud wedle prawdy rządził.
Przekład: Jan Kochanowski