Wyślij za pomocą:

Wiersz: Franciszek Karpiński

O Ktòry mieſzkaſz nad wſzyſtkiemi Nieby!
Pròżen troſk ludzkich i wſzelkiey potrzeby!
Do Ciebie Panie oczy moie wznoſzę,
Ciebie w mym ſmutku o ratunek proſzę.

Jak biedny ſługa w ubòſtwie pogląda,
Na Pańſką rękę i łaſki jey żąda;

Jak niewolnica ktòrey głod doymuie,
Z rąk ſwoiey Pani chleba upatruie.

Tak oczy naſze obciążone łzami,
Patrzą na Pana, a nuż ſię nad nami,
Jak Ociec dobry ulitować raczy;
A naſze błędy łaſkawie przebaczy.

Użal ſię, użal nad nami o Boże!
Bo nędza naſza ſcierpieć iuż nie może,
Nie znieſie duſza pośmiechu i wzgardy,
Co iey lud czyni ſwoim ſzczęściem hardy.

Podobne posty

Pieśń na procesję Bożego Ciała

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Franciszek Karpiński
Zróbcie Mu miejsce: Pań idzie nieba!
Pod przymiotami ukryty Chleba.
Zagrody nasze widzieć wychodzi
I jak się dzieciom Jego powodzi?
Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana!
Przed twoim Bogiem zginaj kolana!
Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem,
On twoim Ojcem, On Przyjacielem.
Nie dosyć było to dla człowieka,
Że na ołtarzu co dzień go czeka.
Sam ludu swego odwiedza ściany,
Bo nawykł bawić między ziemiany.

Pieśń przyjacielska przy kielichu

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Franciszek Karpiński
Niechaj kto wzdycha do zbytków,
Jest coś droższego od złota,
Nie żądam wielkich pożytków,
Niech żyje przyjaźń i cnota!
Tu myśli nasze mięszamy,
W napoju, który pijemy,
Jednego człeka składamy,
Bo jedną duszą żyjemy.
To u mnie pierwsza przewaga,
Kochać się, to pierwsza rada,
Przyjaźnią wszystko się wzmaga,
Niezgodą wszystko upada.
Niech kłótnia szuka swej zguby!
Nam ręka z ręką się łączy,
Oto przyjacielskie śluby,
Które śmierć chyba zakończy.

Do Stanisława Małachowskiego, Marszałka Sejmu Wielkiego

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Franciszek Karpiński
Mężu zacny! w podróży twojej dla ojczyzny,
Z trudów doczekawszy się szanownej siwizny,
Nie dbasz na oset, który nawija się drogą,
Co na to tylko rośnie, żeby ukłuć kogo.
Podnieś oczy: oto ten wzgórek umajony
Szlachetnym twym zabiegom miedzą naznaczony;
Tam dla cię wiją spiesznie na skronie święcone
Córki nieśmiertelności wieńce zasłużone.

Do księcia Konstantego Czartoryskiego, list wymawiający się

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Franciszek Karpiński
Ze-ć nie służę daruj, książę.
Do domku mojego dążę.
Ciebie droga matka czeka.
Na zwłokę czasu narzeka:
W tę stronę oknem wygląda,
Skąd powrotu twego żąda.
! mnie w ubogiej osadzie
Wieśniak z ojcem swoim kładzie,
Klnie tych, co mię tu clicą bawić.
Tyś wart, by cię błogosławić.
.lak tylko mię wśród wsi zoczą.
Zaraz nakolo otoczą.
Starszy mię uprzejmie wita,
Dziecko o gościniec pylą.
Postają koło mnie w szranki
Odbierać swe obwarzanki.
Ten wziął dwa, choć mu zjeść chce się,
Drugi dla swej siostry niesie.
Tak, gdy ją prawdziwą czuję,
Tanio mię rozkosz kosztuje.
Szczęście czasem, jak mą znacie.
Lubi mieszkać w takiej chacie.

Przeciwko fanatyzmowi

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Franciszek Karpiński
Krzyż w jednej ręce, żelazo ma w drugiej,
Zasłonił oczy, pozatykał uszy!
Tak świat obiega, jak jest w sobie długi,
Wszystkiego dotknie i z gruntu poruszy.
Gdzie tylko przeszedł, krwią ludzką spluskany.
Dojdziesz go czarnym zostawionym śladem.
Lubi kaleki, śmierć, nędzę i rany,
Pije łzy cudze, tuczy się swym jadem.
Gdy złych od dobrych świat obaczy przedział,
Temu sędziemu co natenczas rzeczem?
Który swym uczniom wyraźnie powiedział:
„Ja was na ziemię nie posyłam z mieczem.”

Pasterz do owieczki straconej

Wyślij za pomocą:

Wyślij za pomocą:Wiersz: Franciszek Karpiński
Na te bezdroża, owco ulubiona,
Idziesz bez swego pasterza.
Burzliwy wicher, zima uprzykrzona
Ciężkie mi przejścia zamierza.
Przez którekolwiek krainy przechodzić
Będziesz mej trzody ozdobo,
Wszędzie mój smutek za tobą ma chodzić
I tęskność moja za tobą.
Może cię niebo w twych trudach pokrzepi
I da bezpieczne noclegi,
Może cię jako zwierz dziki prześlepi,
Boś jest tak biała, jak śniegi.