Sam przebijasz się poprzez kolejne dni
Z uporem maniaka nie dajesz się życiu
Przeżuwasz czarny chleb
Raz po raz szczerząc zęby w uśmiechu
Przystosowałeś się do nowego ” ja”
Nie pamiętasz kiedy przestałeś być sobą
We wszystkim co robisz
Nie odnajdujesz siebie
Pragniesz to zmienić
Nadać swemu życiu sens
Ale wciąż jednak nie wiesz
Jak się do tego zabrać…
Jesteś rzeżbiarzem…
Który stojąc przed bryłą gliny
Zastanawia się…jaki nadać jej kształt?
Być może zawsze byłeś takim
Jakim cię chcieli widzieć inni…
Tacy którzy rządzą światem
Od czasu do czasu…
Stać cię na rachunek sumienia
Na przyjrzenie się własnej twarzy
A wtedy pozostaje jedynie…
Senna K.
Wierszyki smutne