Szukałem… Znalazłem…

Wyślij za pomocą:Niby sprawia mi to przyjemność
Ale w życiu nie liczy się tylko miłość
Tylko o tym piszę
I przeżywam wielkie katusze
Mam ochotę się wypłakać
Dla tego zaczęłam rymować
Mam dosyć ciągłego słowa NIE
Jeszcze wypowiadanie go tak gwałtownie
Cały czas piszę o tym samym
To nie jest uczuciem miłym
I tak tego nie zrozumiesz
Powinieneś więc mi uwierz.
Wierszyki smutne

Wyślij za pomocą:Jego zimna dłoń dotknęła moją twarz
spojrzał mi w oczy i ujrzał w niech strach
powiedział tyko nie bój się
ja jestem twym aniołem na dobre i złe.
jego skrzydła kołysały mnie do snu
jego dłonie prowadziły przez życie dzień po dniu.
ostatniego dnia powiedział
„kończy się twój czas, zabieram cię będziesz jedną z nas”
wziął mnie za rękę i spojrzał mi w oczy
wtedy zrozumiałam, że me życie się kończy.
Wierszyki smutne

Wyślij za pomocą:Już się rozpadam jak domek z kart.
Nie mam już nikogo,
komu mogłabym wszystko co moje dać.
Jest jedna osoba, do której mogę się zwrócić..
Do Boga…
Chcę, by mi dał „brudnego” anioła.
Chcę się nawrócić i żyć tak jak ludzie.
Ale cóż, najpierw muszę stąd uciec.
Lecz to łatwe nie będzie,
bo ta buda to moje jedyne narzędzie..
Wierszyki smutne

Wyślij za pomocą:Ciemna jesienna noc już nadchodzi,
Wiatr szuka wciąż gdzieś letniego dnia
pies węszy smętnie nie wiedząc o co chodzi,
Sowa tylko przeleci szukając sobie wolnego pnia
Gdzieś dalej słychać miasto tam ludzki gwar i szum
Tam człowiek w beton skryty w świetle lampowych łun
Człowiek krucha istota, lecz dumna bo rozum ma

Wyślij za pomocą:Ta niedziela jest taka ponura,
siedzę w ciemnościach
Moje serce i ja postanowiliśmy skończyć z tym wszystkim.
Wiem dobrze, że potem będą świece, modlitwy i smutek
Jednak nie płaczcie,
bo ja się cieszę że odchodzę.
Śmierć nie jest snem,
po śmierci mogę cię dotknąć
I pobłogosławić mym ostatnim tchnieniem
Wierszyki smutne

Wyślij za pomocą:Bo kiedyś przyjdzie taki dzień
spakuję się i wypłynę
drewnianą łódką, koloru czarnego
a wezmę ze sobą misia,
który tak ciągle płacze,
bo bez ucha radzić sobie musi…
wezmę też drzewo, co w parku umiera powoli,
bo zapomnieli… zostawili…